ENGLISH VERSION BELOW

Op 14 december 1911 bereikt Roald Amundsen als eerste mens in de geschiedenis de zuidpool. Zijn reis begon anderhalf jaar eerder op 9 augustus 1910 in Oslo, vanwaar hij met het schip de ‘‘Fram’’ koers zet richting het Antarctisch continent. Op 14 januari 1911 meert de Fram daar aan en wordt er drie kilometer landinwaarts door de bemanning begonnen aan de bouw van een barak. De barak wordt de Framheim genoemd en zal een jaar lang het huis zijn van de expeditieleden. Tijdens de korte zomer periode worden er voedseldepots aangelegd op de route naar de zuidpool. Tijdens de wintermaanden werkt het team aan het materieel voor de expeditie en oefenen ze met de sledehonden die zijn meegebracht.

Amundsen deed veel kennis en ervaring op tijdens reizen richting het Arctisch gebied. Daar bestudeerde hij de Inuit, de lokale bevolking. Hij leerde er de hondenslee te besturen, jagen en de juiste kledij te maken voor de barre omstandigheden. Deze vaardigheden zouden essentieel blijken voor de tocht naar de zuidpool.

Amundsen was destijds niet de enige die de zuidpool probeerde te bereiken. De Britse ondekkingsreiziger Scott was ook onderweg met een eigen expeditie. Hij zou die uiteindelijk een maand na Amundsen het meest zuidelijke stukje aarde bereiken, op 17 januari 1912. Hij en zijn vier metgezellen overleefde de tocht echter niet. De mannen kwamen door uitputting en uithongering op de terugweg om het leven. Dat was vooral te wijten aan een slechte voorbereiding en het gebrek aan kennis van de poolstreken. Zo had Scott bijvoorbeeld ezels mee in plaats van sledehonden. De dieren bleken uiterst ongeschikt op het vaak gladde terrein.

Op 8 september 1911 vertrekt het team van Amundsen zuidwaarts. Al snel verslechteren de weersomstandigheden en tikt de thermometer -50 aan. Het team keert terug en wacht op beter weer. Op 19 oktober waagt Amundsen, vergezeld door vier teamleden met hondensledes een tweede poging. Een 1400 kilometer lange tocht over onbekend terrein eindigt zo’n twee maanden later, wanneer Amundsen de Noorse vlag plant op de onderkant van de aarde.

Zo’n 108 jaar later sta ik op het dek van de MS Fram, een schip dat vernoemd is naar het legendarische expeditieschip dat gebruikt werd door Amundsen (en daarvoor Nansen). Het voelt machtig; ik heb altijd een fascinatie gehad voor poolreizigers en personen die het aandurfde om onbekend terrein te verkennen. De biografie van Amundsen las ik enkele jaren geleden binnen no-time uit en mijn verzameling van boeken over poolreizen is sindsdien flink gegroeid. Ik was dan ook blij verrast toen ik driekwart jaar geleden op Tinder een vrouw tegenkwam die foto’s van de poolstreken op haar profiel had staan. Ze blijkt een Zweedse chefkok op Noorse expeditie schepen. Volgens mij scoorde ik wel wat punten toen ik wist waar de MS Fram zijn naam aan te danken had. Tijdens een tussenstop op Schiphol onderweg naar Patagonië had ze Tinder even uitgeprobeerd. Negen maanden later vaar ik met haar van Miami naar Costa Rica. Het is de laatste trip die we samen maken voordat onze wegen zich een tijd lang zullen scheiden.

Beyond the bow. A short visual impression of the Caribbean Sea.

Karin zal dertien maanden lang op Antarctica verblijven, werkende als kok op een Noors onderzoeksstation. Ik ben ongelofelijk trots op haar en ik ben blij dat ik haar avonturen kan volgen dankzij onze hedendaagse technologie. Het onderzoeksstation (Troll) beschikt over internet en verwarming. Afzien zoals Amundsen dat deed hoeft gelukkig dus niet. Haar opzoeken is om financiële en logistieke redenen helaas niet mogelijk. Ikzelf ga vanaf januari twee maanden naar Hawaï en drie weken naar Baja in Mexico. Wat er daarna op m’n pad komt weet ik nog niet.

Wat ik wel weet is dat ik in december 2020 klaar sta om alle bijzondere verhalen aan te horen die ze op Antarctica beleefd heeft en om ook mijn eigen avonturen met haar te delen.

Wil je Karin volgen? Check dan haar Instagram account : @jansdotter_nature_chef

Beelden van Troll kun je zien op de webcam 📹

On the 14th of December 1911, Roald Amundsen becomes the first man in history to set foot on the South Pole. His journey started one and a half years earlier in Oslo. His ship the ‘‘Fram’’ sets sail for the Antarctic continent on the 9th of August 1910. Amundsen lands there on the 14th of January 1911 en starts building a house with his expedition team, two miles inland. They name it Framheim and the building would be their home for the year ahead. During the short remainder of the Summer, the team sets up food depots on the route to the South Pole. The team works on prepairing the equipment during the Winter months, as well as training with the sledges and dogs.

Amundsen gained a lot of his knowledge by traveling through the Arctic regions. By studying the native inhabitants, Inuit, he learned to ride the dogsledge, hunt and make suitable clothing for the unforgiving environment. These skills and this knowledge would prove to be essential in the conquering of the South Pole.

Amundsen wasn’t the only one aiming to reach the South Pole at that time. The British explorer Scott is on his way with his own expedition. He would eventually reach the South Pole a month after Amundsen on the 17th of January 1912. He and his four fellow expeditionists would pay the ultimate price though and died on the way back of starvation and exhaustion. Poor preparation and knowledge of the polar regions is what mainly caused the death of Scott and his men. Scott choose to take donkeys for instance, for transporting goods, instead of using dogs and sledges. These animals would prove to be highly unsuitable for the slippery terrain.

Amundsen heads southward on the 8th of September 1911. The weather takes a turn for the worse though and the expedition team is forced to head back to Framheim while temperatures plummet to -50c. The team waits for better weather and on the 19th of October the expedition venture south once more. Amundsen, his four fellow team members and their dodsledges, await a 1400 kilometer trip to the South Pole. Two months later, Amundsen plants the Norwegian flag on the bottom side of the earth.

About 108 years later, I’m overlooking the Carribean Ocean onboard the MS Fram, named after the legendary ship used by Amundsen (and Nansen). It feels powerful'; I’ve always had a fascination for polar travelers and people that dared to venture where no man had gone. I read Amundsen’s biography in one go a few years back and my collection of polar exploration books has been growing steadily ever since. Needless to say, I was pleasently suprised when I saw the pictures of polar regions on a Tinder profile about nine months ago. This woman turned out to be a Swedish chef on Norwegian expedition ships. We started chatting and I think I scored some points when I a thing or two about the original Fram. This woman and tried out Tinder during a transfer at Schiphol airport and I had switched it on in a bored mood. Nine months later and we are sailing from Miami to Costa Rica onboard the MS Fram. It will be our last shared trip before our paths go separate ways for a while.

Karin will stay on Antarctica for the next thirteen months, working on a chef on the Norwegian research station Troll. I’m incredeably proud of her and I am thankful for the technology that allows me to keep in touch with her. The hardships that Amundsen and Scott went through are irrelevant. Unfortunately I can not visit her for financial and logistic reasons. My path leads me to Hawaï in January and Baja California in March. What that leads me afterwards is unknown.

What I do know is that I’ll be waiting for Karin in December 2020, ready to her all about her adventures on Antarctica.

Do you want to follow her adventures too? Check out her Instagram account : @jansdotter_nature_chef

A live feed of Troll station can be seen through this webcam 📹

Journal

Beyond the bow