Als ik op maandag aan het einde van de middag weer naar huis fiets eindigt er weer een hoofdstuk uit het boek dat mijn leven heet.

De afgelopen acht dagen heb ik gebouwd, gefeest en de tent weer afgebroken op Surfana festival, de bubbel vol liefde. Er is zoveel gebeurd, zoveel gelachen, gehuild, gesprongen en gedanst, dat ik het moeilijk onder woorden kan brengen. Het leven gebeurd offline, niet online. Ik hoop dat jullie dat allemaal weten. Het is goed om elkaar daar aan te blijven herinneren.

Ik hoop dat Surfana festival de plek zal blijven waar iedereen zichzelf kan zijn en niet degene die je graag denkt te willen zijn. De plek waar feestjes je spierpijn bezorgen en een pijnlijke rug. De plek waar shout outs worden gegooid naar de meest onzinnige dingen. De plek waar je kunt proeven aan hoe mooi we de wereld met z'n alle kunnen maken. De plek waar een lach en een knuffel de standaard zijn.

Shout out naar liefde & Surfana

Liefs,

Tomas