Ik ben alweer twee dagen terug van mn duin avontuur. Dat ging ongeveer zo. 

Nadat ik naar mn plekkie gelopen was met volle bepakking werden mn gedachte gangen meteen op de proef gesteld. Ik wist natuurlijk dat dat zou gebeuren, maar de vraag was hoe ik daar mee om zou gaan. Ik ging opzoek naar manieren om mezelf bezig te houden, een teken dat ik de laatste tijd constant ‘aan’ heb gestaan denk ik. Ik klom in de boom naast mn kamp en daar heb ik een tijd lang gezeten en voor me uit zitten staren. Dat voelde fijn. Windje door mn haren. Ik werd er tijdelijk wel rustig van, maar al snel werd mn mind weer onrustig. Ik moest wat doen. Dus ging ik water halen bij het meertje voor mn douchezak. Ik las een boek in de schaduw (het was warm). Ik luisterde naar de vogels. Keek naar de horizon. Zag de zon zakken. Maar ik bleef onrustig. 

Mn doel was om rust te vinden en ik weet dat je hier dan doorheen moet. De drang naar het delen van deze ervaring groeide. Niet op social media, maar gewoon daar op dat moment. Alleen zijn is confronterend, maar het laat je gezelschap weer meer waarderen. 

De avond viel, ik maakte een maaltje voor mezelf, en keek hoe de zon in zee zakte. De nacht is het moment waarop de mens beschutting zoekt. Tegen de rovers, de nachtelijke jagers, de kou. Hier waren geen rovers, de nachterlijke jagers hoefde ik niet voor te vrezen en ik had het bloedheet. Ik was overdag al kapot gestoken door muggen en darren. Ook teken waren er in overvloed. 

Ik sliep half. De vogels hadden kennelijk geen slaap nodig en dat was ook wel gezellig eigenlijk. Ik hoopte dat het snel ochtend zou worden. Ik werd redelijk gebroken wakker, maar de ochtend was prachtig. Even verderop kwam een kudde paarden langzaam mn kant op gehinnekt. Ik zag herten, wizenten, konijnen, roofvogels, een specht. Het ochtend zonnetje wierp een mooi licht over de duinen. Ik struinde wat rond met mn camera en genoot van het feit dat ik daar was en niets hoefde. Ik hoefde daar ook niet een week te blijven. Ik had geen innerlijke rust kunnen vinden. Ik had wel meer waardering gevonden voor mensen, vrienden, gezelschap. Ik at mn ontbijtje, zag hoe de wereld ontwaakte. Ik had zin om terug te gaan naar de andere wereld. 

Ik ben thuis in bed gesprongen, heb vijf uur geslapen en ben weer naar het strand gefietst. Lekker onder de mensen zijn. Contrast, daar hou ik van.