Ik zit in koffiebar Leut op Vlieland. Ik voel rust.

Er waren vijf vliegtuigen, vier bussen, een ontelbaar aantal taxi's, drie treinen en een boot voor nodig. Vooral het avontuur in Peru heeft veel energie gekost. Het leek tot vandaag allemaal niet voor niets te zijn geweest. Een gulle gever heeft ervoor gezorgd dat we het benodigde bedrag bij elkaar hebben om de container in te voeren. Terwijl ik dit typ krijg ik het bericht door dat de douane echter de verkeerde container heeft gebruikt voor hun berekeningen. Die moeten dus opnieuw. Nog steeds geen spullen. Iemand daar speelt een vuil spelletje met ons. Mens erger je niet ofzo.

Maar ik voel dus rust. Ik weet dat dit goed gaat komen. Ik ben nu op een plek waar ik me gelukkig voel. Toen ik zes jaar geleden voor het eerst op Vlieland kwam wist ik het zeker: hier ga ik vaker komen. Dit eiland voelt zo vrij. Eerder vandaag lag ik in het water. De golven hier stellen zelden teleur. Ik voel dat ik leef. Terwijl ik de zee in peddel steekt een zeehond z'n kop boven het water uit. Hij kijkt me aan. Wat zou hij van me denken? Wat denk ik eigenlijk van ons?

Ik denk dat we niet zo lekker bezig zijn. Eigenlijk kan ik niet geloven wat we aan het doen zijn. Hoe kunnen we nog steeds rondrijden in onze vervuilende auto's als we weten dat we de aarde ermee kapot maken? Waarom duurt het zo lang voordat voordat we over zijn op duurzame energiebronnen. Ik weet dat er mensen zijn die dit proces proberen tegen te werken. Die belang hebben bij olie, omdat ze er geld aan verdienen. Maar waarom zou je het op je geweten willen hebben dat je de aarde kapot maakt? Waarom wil je je eigen graf graven? Wie heeft daar wat aan? Ben je dan echt zo kortzichtig en hebberig? Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer gefrustreerd ik raak. Hoe meer golven ik zie breken, hoe minder ik de mensheid snap. De aarde, die snap ik. Die is zoals ze is. Geen vooroordelen of eigen belang. Die is gewoon. 

Ik laat m'n gedachten varen en peddel een golf in. Ik zal m'n best blijven doen om deze wereld mooier achter te laten dan ie al is. Revoluties beginnen van onderaf.